वाट

आज जशे पावुल पडले माझे ऑफिस बाहेर
एक आश्रुनी गाल ओला केला
ह्रदय हसून म्हणे ते दिवस गेले
तुझा तो सुखाचा वेळ आता गेला

आनंदी माणुस वेळ का विसरतो
दिवस कशे गेले समजलो मी नाही
एक मित्र पेक्शा जास्त कोणी मिळाल
स्वप्नच आहे का हे काही ?

सगळा एकटेपणा दूर केला
केवढा सगळा आनंद दिला
तुमच्या शिवाय मन लागत नाही
का हो, असा का त्रास दिला ?

तुमची फार च सवय झाली आहे
मुळीच मन नाही लागत तुमच्या दूर
एक दिवस नाही भेटणार असे वाटले
तर मन रडेल अश्रुंचे पुर

का असा जादूटोना केला ?
माझे होणार तर नाही माला ठावुक आहे
तरी एक छोटी शी आशा ठेवून
मन सारखी तुमचीच वाट पाहे

--संकेत करकरे

11 May 2010